Z nieba zesłany Syn Boga żywego,
Gdy w Jeruzalem wjeżdżał czasu swego
We wsi Betfage rzeki uczniom gotowym
Stówa takowe:
Dwaj do miasteczka teraz pobieżecie,
Które przed sobą leżące widzicie;
Mnie przywiedziecie oślicę, oślątko,
Miłe bydlątko.
Jeśliby wam kto chciał trudności zadać,
Moją potrzebę macie opowiadać,
Dosyć uczyni tej to Pańskiej woli,
Zaraz pozwoli.
Wszystkie te rzeczy dzieją się dlatego,
Że to rzeczone z pisma prorockiego:
"Córko syjońska, Król idzie ku Tobie,
W cichej osobie".
Co Pan rozkazał, słudzy uczynili,
Jego na bydlę, przywiódłszy, wsadzili,
Rzesze mu wielkie drogę zabieżały,
Panu śpiewały.
Jedni przysługę taką wyświadczyli,
Że naprzeciwko Panu wychodzili,
Kędy miał jechać, rzucali na ziemię,
Swoje odzienie.
Drudzy przysługi takie wyświadczyli,
Różdżki zielone z drzew obłamywali,
Ścielą na ziemię, niechaj piękna będzie,
Ozdoba wszędzie.
A drudzy z chęci za Panem chodzili,
Do Niego takim sposobem mówili:
Zbaw nas, zmiłuj się, nie opuszczaj żydów,
Synu Dawidów.
Skoro pospólstwo o tem usłyszało,
Że Jezus idzie, wnet Mu zabieżało,
Niosąc gałęzie z drzewa palmowego,
Z serca prawego.
Dziatki żydowskie zbiegłszy się śpiewały,
Wdzięcznemi głosy Panu wyznawały;
Ten jest, co przezeń ludzkie pokolenie
Weźmie zbawienie.
Dziatki powtóre przez Ducha świętego,
Wołały: Ten jest, który ludu swego
Z mocy szatańskiej jest Odkupicielem
I Zbawicielem.
O jako zacny Bóg nasz i Pan wielki:
Którego w świecie wychwala duch wszelki;
Jego czczą Państwa, Trony, Aniołowie,
Serafinowie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz